Kronika zdjęć DA

Osadnicy z Kotani
Wyjazd integracyjny dla debiutantów
8-15 września 2012
ABY OBEJRZEĆ ZDJĘCIA KLIKNIJ NA PONIŻSZY OBRAZEK!

Sobota 8.09.2012

Moja przygoda ze "Studnią" miała swój początek wczesnym rankiem, w sobotę ósmego września, na warszawskim Dworcu Wschodnim. Wśród zaspanych podróżnych na pierwszy rzut oka odcinała się żywa grupka młodzieży, która, zgodnie z moimi przewidywaniami, okazała się składać ze studentów jadących wraz ze mną do Kotani. Szczegóły początku podróży zniknęły mi wśród krótkich drzemek i pierwszych, mało znaczących rozmów. Zarówno podczas podróży pociągiem do Tarnowa, jak i podczas jazdy busem do Kotani, powoli zaczęły kiełkować pierwsze znajomości.

Na miejscu przywitało nas skromne schronisko młodzieżowe, dzielące budynek ze stajnią, co wzbudziło początkowo moje obawy. Wnętrze jednak okazało się schludne, a stłoczenie wielu osób w małej liczbie pokoi, pomogło integracji i zacieśnianiu więzów. Po wieczornej mszy nasi "szefowie", Ola i Filip, zorganizowali parę gier integracyjnych, pozwalających nam lepiej poznać nawzajem nasze imiona. Pomysł był na piątkę z plusem, ponieważ znajomość imienia błyskawicznie zmienia w naszym umyśle jakiegoś chłopca czy dziewczynę w konkretną osobę. Następnie dla chętnych była możliwość gry w planszówki, osobiście szybko polubiłem "Osadników". Około drugiej w nocy ostatnie nocne marki poszły spać, zamykając tym samym okres naszej aktywności pierwszego dnia.

Niedziela 9.09.2012

Pierwsza część dnia upłynęła pod znakiem oczekiwania na o. Krzysztofa. Nie oznaczało to bynajmniej naszej bezczynności. Przed południem ruszyliśmy w góry, choć nasza marszruta nie okazała się szczególnie wyczerpująca. W każdym razie, była mniej męcząca niż tzw. "gry integracyjne", w stylu "molekuł" czy "dentysty", w które graliśmy w międzyczasie. Sądząc po intensywności śmiechów i okrzyków, gry musiały bardzo przypaść uczestnikom do gustu.

Nagrodą za trud włożony w maszerowanie, była wizyta w lokalnym sklepie "Atlantic Market", skrywającym w swych podwojach długie alejki pełne słodkich łakoci.

Popołudnie zastało nas przy robieniu obiadu oraz "pykaniu" w różnej maści planszówki. Po wyśmienitym obiedzie przybył do nas wreszcie o. Krzysztof. Odprawił on mszę w pobliskiej cerkwi, co odtąd miało się stać naszym zwyczajem. Osobiście jestem również zadowolony z pomysłu wieczornego joggingu, który się wtedy narodził.

Poniedziałek 10.09.2012

Rozpoczęty tradycyjnie jutrznią i śniadaniem, słoneczny poniedziałek był dniem dalszego poznawania pięknych okolic naszego schroniska. Choć trasa nie była szczególnie trudna, i przez większość czasu maszerowaliśmy płaską szosą, to jednak upalne słońce i długość marszruty dawały się we znaki. W trakcie wędrówki urozmaiciliśmy sobie czas różnymi grami i zabawami - w tym bardzo rozwijającą grą zespołową pt. "pająk". Wymaga ona krzepkich ramion i dobrego paska u spodni, w przeciwnym razie łatwo skończyć ze spuszczonymi portkami, co jakkolwiek zabawne, dziwnym trafem mniej cieszy osoby, którym się to przydarzyło. Tego też dnia przypadała kolej mojej grupy na przygotowanie posiłku w kuchni (codziennie robiła go inna grupa). Po, tradycyjnie już, wyśmienitym obiedzie, odbyło się wieczorne ognisko, z pojedynkiem grupowym na piosenki posiadające nazwę jakiegoś zwierza w tekście. Zabawa była ciekawa i absorbująca, a wesoła atmosfera pochłonęła nas bez reszty.

Wtorek 11.09.2012

Ten dzień miał być dla nas dniem wypoczynku, w którym to odpoczywaliśmy po trudach dnia wczorajszego, oraz przygotowywaliśmy się na dwudniową eskapadę w góry, która rozpocząć się miała nazajutrz. Osobiście czułem się po nim zmęczony jak mało kiedy. Z pewnością duża w tym zaleta rozegranego przez nas meczu na miejscowym, ligowym boisku. Jakkolwiek rozmiary boiska nie ułatwiał nam gry, a wręcz wyciskały z nas siódme poty, to satysfakcja z gry i tak była bardzo wysoka. Gra skończyła się remisem (wygraliśmy mecz, lecz przegraliśmy karne). Tradycyjnie część uczestników wolała wypocząć sobie w cieniu, ale nie wydaje mi się, by tego żałowali.

Po południu mieliśmy okazję uczestniczyć w adoracji Najświętszego Sakramentu, która na mnie osobiście mocno podziałała. Myślę, że taka chwila skupienia na wyjeździe, gdzie cały czas jesteś otoczony przez ludzi dzień i noc, jest jak najbardziej wskazaną sprawą - pozwala złapać chwilę oddechu i przemyśleć różne rzeczy.

Środa 12.09.2012

Środa upłynęła nam pod znakiem wędrówki. Jako cel naszej wyprawy obraliśmy chatkę studencką. Wyprawa była długa, lecz satysfakcjonująca, a piękne pejzaże rozpościerające się ze szczytów nagradzały włożony trud. W połowie trasy podzieliliśmy się na dwie grupy - jedna ruszyła szosą, a druga kontynuowała przeprawę górskimi szlakami. Osobiście pozostałem w tej drugiej, czego nie żałuję. W trakcie podróży urozmaicaliśmy sobie czas rozmowami czy grami słownymi (np. gra w "karteczki", tyle że bez karteczek). Do chatki dotarliśmy szczerą nocą, ok. 22. Na szczęście na spotkanie wyszli nam Ola wraz z "opiekunem" chatki, Jankiem. Na miejscu zostaliśmy powitani wodą (ze studni) i kiełbaską (z ogniska). Muszę przyznać, że jeszcze żadna kiełbaska mi tak nie smakowała, z pewnością jest to zasługa piekących je dziewcząt. Nocą, tradycyjnie już, udaliśmy się spać, i pomimo strasznego zaduchu w męskim pokoju, zapadłem w objęcia Morfeusza.

Czwartek 13.09.2012

Ufff, wreszcie nieco odpoczynku po wczorajszej wyprawie. Tan dzień przebiegał całkiem spokojnie. Zaczął się niezbyt forsownym powrotem do naszej Kotani, a zakończył projekcją filmu fabularnego "Bella". Wyjątkowo msza św. nie odbyła się w pobliskiej cerkwi, ponieważ mając na względzie zmęczenie uczestników, celebrowaliśmy ją na jadalni w naszym schronisku. Muszę przyznać, że marsz, choć trwał parę godzin, w porównaniu z przeprawą z poprzedniego dnia zdawał mi się wspaniałą formą odpoczynku.

Bardzo spodobał mi się także oglądany film. Choć ciepły i na swój sposób bajkowy, nie był przesłodzony i dosyć poważnie mierzył się z zagadnieniem aborcji, poruszając także tematy samotnego życia w wielkim mieście i wagi rodziny.

Piątek 14.09.2012

Praktycznie cały dzień upłynął nam w Kotani, przerwany jedynie wieczornym wyjściem do sklepu. Wieczorem odbyło się parę zabaw, w dzień jeździliśmy na koniach, graliśmy w planszówki, mieliśmy mszę, krótko mówiąc - zajmowaliśmy się naszą "rutynową" działalnością. Nie oznacza to bynajmniej nudy - myślę, że wszyscy spędziliśmy ten dzień bardzo przyjemnie. I jak to bywa z przyjemnymi rzeczami - niezbyt jest o czymś pisać :) Jakoś to tak jest, że gdy kogoś spytać, jak mu się układa z dziewczyną, gdy jest dobrze, usłyszymy jedno słowo - super, ale niech no tylko coś zaszwankuje, a usłyszymy całą litanię.

Sobota 15.09.2012

Wyjazd, wyjazd, i po wyjeździe..... Na sam koniec mieliśmy ciekawą dyskusję na temat "Śniadania u Tiffaniego", którą odbyliśmy w autokarze, w drodze do Tarnowa. Myślę, że to ciekawa lektura, która w dzisiejszych czasach jest szczególnie aktualna. W trakcie podróży została mi przez Staszka złożona zaskakująca propozycja - napisanie kroniki z naszego wyjazdu. Bardzo spodobała mi się ta inicjatywa, i jak sam możesz się przekonać, drogi czytelniku, została wprowadzona w czyn. Na koniec chciałbym podziękować wszystkim, dzięki którym ten wyjazd był taki wyjątkowy - o. Krzysztofowi, Oli i Filipowi, naszym gospodarzom, Staszkowi, Stangiemu, wszystkim uczestniczkom i uczestnikom, no i oczywiście, Panu Bogu.

Do zobaczenia w Studni!